Wol is een materiaal wat ik vanaf kleins af aan tot mijn beschikking had. Elk jaar kwamen de scheerders terug en, na het indrukwekkende schouwspel van het schapenscheren, kon ik de verleiding nooit weerstaan mijn moeder om een vacht te vragen. De vettige vingers die ruwe wol geeft, de kenmerkende geur en de mogelijkheden die het materiaal in zich heeft raakte me toen al. Dit is nooit veranderd. 

Ik hou van verhalen, verbinden en de mogelijkheid om mensen hiermee een bepaald gevoel over te brengen. Het gevoel dat wol mij geeft is warmte en herkenbaarheid. Liefde en dankbaarheid. Het enthousiasme wat in mij zit als ik over de schapen vertel of de verbazing die ik voel bij een prachtig wandkleed wil ik delen. Omdat het verbindt. 

Met de geboorte van mijn zoontje ben ik met Schapenzacht gestart en in deze twee jaar is mijn fascinatie en verwondering alleen maar groter geworden. Niet alleen voor de wol zelf en het creëren van de wandkleden maar voor het hele verhaal. De contacten met mensen, het delen van kennis, de vrijheid en de lessen die het ondernemen mij geeft. Het laat me groeien, experimenteren en onderuitgaan, om vervolgens via mijn dromen weer verder te gaan. Het voelt als een mooi en kloppend verhaal.